In de Duitse archieven komt men een keur aan schrijfwijzen van de achternaam tegen zoals; Brinkmann, Brinckmann, Brinkemann, Bringmann,  zelfs als dezelfde persoon wordt bedoeld. Ook auf dem Brincke, uppe dem Brinke, von dem Bringke en nog veel andere benamingen troffen we aan.

Volgens de Duitse Wikipedia komt het woord ‘brink’ van brecka dat breuk betekent. Later kreeg het de betekenis van een(verhoogde) rand.

" Das Bestimmungswort brink begegnet sehr häufig in norddeutschen Flurnamen (auch in Familiennamen als Brinkmann usw.). Es bedeutet nach G. Lerchner, der sich ausführlich damit befaßt hat, "'Anhöhe, Hügel', davon spezifiziert einerseits 'Anhöhe im Wiesen gelände' , dann 'bewachsene Hochfläche', 'bewachsene Anschwemmung im Flußbett', 'bewachsene Fläche' überhaupt 'Anger', 'Versammlungsplatz', schließlich sogar 'Versammlung'; andererseits 'abgrenzende Höhe', 'Rand', 'Ufer' ".
Bron: Jürgen Udolph: Flur-, Orts- und Gewässernamen im Norden der Gemeinde Belm (Landkreis Osnabrück)

Een huis op deze rand was een brinkhuis en de boer die daar woonde was dus een Brinkman. Naderhand werd het gehele verhoogde grasland ‘brink’ genoemd en uiteindelijk het dorpsplein.
Er zijn vele brinken en even zoveel Brinkmannen zonder dat ze familie van elkaar zijn.
 
Brink is een germaans-saksisch woord (vgl. "brink-manship’’ [= tot het randje gaan bij een politieke kwestie]  of de uitdrukkingen "on the brink" en "over the brink".)  
De oorspronkelijke betekenis ‘rand’ is ook verklaarbaar want ten zuiden van het brinkhus begon het grote Moor (een moeras) en een veenlandschap. De jonge Johann Frederik Brinkmann (1807-1855) ging vanuit Südmerzen (Dld) in Friesland in het veengebied van Haskerdijken wonen.