Waar was de torenhaan van Zorgvlied Waar was de torenhaan van Zorgvlied? Door Ab Bout, Slagharen           Het was ongeveer 1978. Op een zondag in mei   Vanuit Slagharen was ik met mijn vrouw (Ria Brinkman) en onze twee dochtertjes op bezoek bij mijn schoonouders aan de Wilhelminastraat in Steenwijk. Het was een prachtige dag en buiten werd de koffie geschonken, de kinderen speelden in de tuin. Tijdens het koffiedrinken stelde mijn schoonvader, Gerard Brinkman, mij voor een ritje te maken naar Zorgvlied: “ik ken daar nog een familie Van Opzeeland en die heb ik lange tijd niet gesproken en zou ze graag eens willen bezoeken, gaf hij als reden. En zo zaten we even later met z n tweeën in de auto waar Gerard mij vertelde dat naast de kerk in Zorgvlied een gebouwtje staat waarin in de vorige eeuw een sigarenmakerij was gevestigd. Zijn vader (Bernardus Brinkman) is van Zorgvlied op klompen naar Steenwijk gelopen en heeft daar later een sigarenfabriek gevestigd.   Na een half uurtje rijden kwamen we aan in Zorgvlied. Een dorpje met veel groen en huizen rondom de kerk. Een plek waar het altijd Zondag leek te zijn. Wat opviel was dat de toren van de kerk tot aan de spits in de steigers stond. “Daar woont Van Opzeeland” zei Gerard en wees naar een huis dat tegenover de kerk stond. “We gaan kijken of ze thuis zijn we lopen achterom dat is hier de zo de gewoonte”. Even later stonden we bij de achterdeur.  Gerard stak zijn hoofd naar binnen in de halfgeopende deur en riep: “volluk!” en nog eens “volukk!”.   Het bleef stil maar even later verscheen er een kleine magere man die ons met wantrouwende blik aankeek.  Het was Van Opzeeland. “Of ken je mij niet meer ”riep Gerard en toen in het plat “Brinkman uut Steenwiek”. “Ach ja, nou zie ik het”. Van Opzeeland keek ineens blij verrast. “Kom verder” zei hij. Even later zaten we in de woonkamer aan de tafel met een smyrna tafelkleed en daarop voor ieder een kopje koffie.   Er werd gepraat over familiezaken, over de doden en nog levenden en waar die woonden enzovoort enzovoort. Ik begreep er niet veel van en toen er een stilte viel, maakte van de gelegenheid gebruik ook iets te zeggen. Ik wees naar het raam het met uitzicht op de omsteigerde toren en zei: ”nou dat is een grote restauratie”. “Praat me d’r niet van” zei Van Opzeeland keek zorgelijk naar buiten.  We zijn jaren bezig geweest het geld bij elkaar te krijgen.  Acties en collectes, je weet hoe moeizaam dat gaat temeer omdat ik zelf in de bouwcommissie zit, het kost een paar lieve centen. Alleen hebben we een lastig probleem dat nl zo: De leidekkers hebben de haan van de toren gehaald en beneden ergens neergezet zodat deze opnieuw verguld kan worden. Het vreemde is, we kunnen hem nergens vinden. Hij is verdwenen weg foetsie. Iedereen beschuldigd elkaar de haan niet goed te hebben opgeborgen. Het is een vervelende situatie. Gerard had het verhaal aangehoord liep naar het raam en zei ineens “ik weet waar die haan is”. Van Opzeeland keek Gerard verbaast aan en zei “Hoe kan jij dat nou weten helemaal vanuit Steenwijk?” “En toch weet ik waar die haan is”. “Waar dan?” “In Slagharen!”    Wat was er gebeurd……   Pastoor Noordman van Slagharen ging in diezelfde tijd met emeritaat en moest de pastorie uitruimen voor de nieuwbenoemde pastoor en hij kreeg een huis in een nieuwbouwwijkje van Slagharen. Het eerste wat hij deed nu hij vrije tijd had, was met de auto een bezoek brengen aan het dorpje van zijn jeugd: Zorgvlied. Op een dag in april reed de pastoor erheen en zag daar de kerktoren in de steigers staan. Hij liep om de kerk en ontmoette daar de dienstdoende kapelaan. De pastoor vertelde hem over zijn jeugdtijd in het dorp. “Kijk” zei de pastoor “kijk, die heeft mijn vader nog gemaakt.  En hij wees op de torenhaan die bij wat bouwmateriaal stond. “Hij was hier de dorpsmid en was heel erg trots dat hij die haan mocht maken”. De kapelaan zag dat de pastoor met grote interesse de haan bekeek en vroeg hem of hij de haan wilde hebben.  “Hij staat hier toch maar als oud vuil”. Dat liet de pastoor zich geen twee keer zeggen en laadde de haan in de auto. Enkele dagen later prijkte de haan met een smeedijzeren bord waarop de tekst Zorgvlied op een blinde muur van de nieuwe woning van de pastoor.   Mijn schoonvader Gerard Brinkman had tijdens een bezoek aan Slagharen de haan op de muur gezien en vooral de tekst Zorgvlied kwam hem bekend voor. Hij herinnerde het zich toen wij die zondagmiddag op bezoek waren bij Van Opzeeland. Wanneer de bouwcommissie uit Zorgvlied de haan in Slagharen heeft teruggehaald weet ik niet precies. De haan heeft ongeveer een jaar of misschien langer daar aan de muur gehangen op het huis van pastoor Noordman. De haan is weer terug op het oude nest zodat ook deze zorg vliedt.

terug